کد مطلب:275868
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:292
آرتور کستلر
فرضیه و امید من ظهور خلق الساعه ایمان نوین است، كه روح تشنه آدمی را سیراب می كند، بدون اینكه مغز او را به دو منطقه تقسیم نماید. و رابطه ای كه به وسیله آن از وجدانش تغذیه می كند مرتب و منظم كند... این ایمان، بدون اینكه مخالف تعقل باشد، تعقل و تفكر را به خود محدود خواهد كرد. آیا انتظار و امید به مذهبی كه مبانی آن ابدی بوده و در عین حال كهنه و قدیمی هم نباشد، و رهبر قوای اخلاقی ما بوده
[ صفحه 156]
و طرز تفكر را به ما بیاموزد، و تماس ما را با قوای ما فوق الطبیعه برقرار كند، و ضمنا از تعقل ما نیز جلوگیری ننماید، امید و توقع بیموردی است؟ [1] .
[1] نبرد زندگي - مجله، سال اول، شماره 23:9 نيز ايدئولوژي الهي و پيشتازان تمدن:269 به بعد.